O FESTIWALU

Doświadcz niepowtarzalnej magii muzyki podczas Festiwalu „Muziko De Nia Tempo” - wyjątkowego święta dźwięków, które przeniesie Cię w fascynujący świat wielu kultur, religii i języków. Nasza pierwsza pilotażowa edycja festiwalu to nie tylko koncerty, to prawdziwa podróż przez różnorodność muzycznych tradycji.

Wierzymy, że sztuka powinna być dostępna dla wszystkich, dlatego głównym celem Festiwalu jest zwiększenie oferty kulturalnej Białegostoku i okolic o przystępne dla każdego koncerty. Jesteśmy dumni, że nasze wydarzenie stanie się pierwszym i jak dotąd jedynym w regionie przedsięwzięciem, którego główną ideą jest prezentacja najciekawszych i najbardziej wartościowych projektów kameralnych oraz popularyzacja współczesnej muzyki klasycznej, zwłaszcza polskiej. Podczas Festiwalu skupimy się na prezentacji muzyki współczesnej, zarówno tej awangardowej, jak i bardziej klasycznej. Koncerty zostaną zaprezentowane w nowoczesnej formie, z towarzyszeniem warstwy audiowizualnej wykorzystującej AI, realizowanej przez Interference Visual Crew (Saskia oraz Maciej Szupica) oraz kreatywnego oświetlenia, co stworzy niezapomniane wrażenia dla naszej publiczności.


Festiwal "Muziko De Nia Tempo" to także hołd dla różnorodności kulturowej tego regionu. Poprzez różnorodne programy koncertów, których inspiracją jest wielość kultur, religii i języków, chcemy upamiętnić polskie dziedzictwo historyczne tych terenów. To tu od wieków koegzystowały różnorodne kultury i wyznawcy różnych religii. W tym kontekście ważne jest także przypomnienie o tragicznie wymazanej społeczności żydowskiej.
Białystok jest także mocno związany z akordeonem, to tu przez wiele lat odbywały się międzynarodowe seminaria akordeonowe goszcząc największych wirtuozów tego instrumentu, stąd też podczas festiwalu będziemy celebrować szczególną więź tego miasta z tym instrumentem.

Przygotowaliśmy dla Ciebie wiele niespodzianek, takich jak koncerty w nietypowych przestrzeniach, m.in. Synagoga w Tykocinie, siedziba Podlaskiego Instytutu Kultury (Spodki), Aula UwB im. J. Korczaka w Białymstoku, Synagoga w Sejnach, Pawilon w Ogrodach Pałacu Branickich i Muzeum Ikon w Supraślu. Każde z tych miejsc ma swoją historię i duszę, której duch wspaniale komponuje się z dźwiękami muzyki. Festiwal "Muziko De Nia Tempo" stanie się pierwszym tego typu wydarzeniem w regionie, oferującym niezapomniane doznania muzyczne, bliskie sercu każdej osoby. To wyjątkowa okazja, by zanurzyć się w bogactwie różnorodności kulturowej i muzycznej połączonej w harmonijną całość. Wspólnie będziemy świętować muzykę naszych czasów, łącząc ludzi z różnych kultur i języków, tak jak marzył o tym twórca języka Esperanto, Ludwik Zamenhof.

Zapraszamy do przyłączenia się do tego wyjątkowego święta muzyki, które na długo pozostanie w pamięci.


PROGRAM

I.
data:
18.08.23
godz. 19:30
miejsce:
Wielka Synagoga w Tykocinie
„…mislio bi čovek: zvezde”
Maciej Frąckiewicz - akordeon

Saskia - wizualizacje
Milica Đorđević …mislio bi čovek: zvezde
Norbert Palej Widzenia
I. Wizja św. Małgorzaty Marii Alacoque
II. Wzgórze Marii
III. Cud słońca
Jan Krutul Kun malpeza vaporo (prawykonanie)
Olexandr Shchetynsky Fsakomu horodu (polskie prawykonanie)
Marcin Bortnowski zanim ranek nadejdzie
Mikhail Bronner Insomnia. Cztery wiersze Mariny Cvetaevej (polskie prawykonanie)
I. W dużym mieście...
II. I znowu okno
III. Dialog Hamleta z sumieniem
IV. Oni uważnie słuchają...
Rebecca Saunders Flesh (polskie prawykonanie)

Po koncercie zapraszamy na spotkanie artystów i publiczności, które poprowadzi dziennikarz Drugiego Programu Polskiego Radia Andrzej Cezary Zieliński.


Dominującym pejzażem dźwiękowym Wielkiej Synagogi jest przejmująca cisza. Cisza tych, którzy nie wrócili. Puste echo nieobecnych. Tak głośne, że każdorazowo wnika w brzmiącą w tej przestrzeni muzykę. Program wybrany przez Macieja Frąckiewicza zdaje się stanowić kontrapunkt do tego miejsca. A nawet szerzej – nawiązuje do tkanek głębokich, w które wrośnięta jest Synagoga – wielokulturowość, wielojęzyczność, sąsiedztwo, wojna, sacrum i profanum, pamięć i zapomnienie. Wszystko to artysta wydobędzie z jednego instrumentu o prawie nieograniczonych możliwościach wyrazowych. Całość otworzy …mislio bi čovek: zvezde Milici Djordjević. Serbska kompozytorka miała 15 lat gdy na jej Belgrad spadały nocą bomby zrzucane z samolotów NATO. Tytuł kompozycji: „…można by pomyśleć: gwiazdy” opisuje te wydarzenia z dziecięcą łagodnością, muzyka wręcz odwrotnie – sięga po dosadne środki wyrazu. Ta brutalność zestawiona zostanie następnie z pełnowymiarowym sacrum. Norbert Palej w Widzeniach porusza się między chorałem, barokową polifonią, hymnem, a uduchowionym minimalizmem. Swoją kompozycję podzielił na trzy części: 1. Wizja św. Małgorzaty (inspirowana obrazem Brata Alberta), 2. Wzgórze Marii (odnoszące się do objawień w irlandzkim Knock) oraz 3. Cud słońca (na pamiątkę fatimskiego cudu Słońca). Sacrum, może nawet o rodowodzie sprzed 966 roku, oddane zostanie również w utworze Kun Malpeza Vaporo Jana Krutula. Będzie to światowa premiera tej kompozycji. Jak pisze jej autor : „Kun Malpeza Vaporo sięga do korzeni białostockich i podlaskich tradycji. Tytuł w esperanto nawiązuje do słowiańskich rytuałów oczyszczenia. Współcześnie także poszukujemy oczyszczenia zarówno ciała, jak i duszy. Poszukujemy nici łączącej nas z naturą. Dotykamy jej piękna i na nowo pragniemy stać się jej częścią” Spójność i jednoczesne wewnętrzne zróżnicowanie programu, jak po nitce poprowadzi nas na wschód – do krótkiego utworu ukraińskiego kompozytora Alexandra Shchetynskiego, peanu na cześć wolności jako najwyższej wartości. Jego Fsyakomu horodu (For Every City) oparte zostało na melodii i tekście filozofa, kompozytora, poety – Hryhorija Skoworody. Wykonawca w trakcie poszczególnych fraz będzie bezgłośnie powtarzał fragmenty z wiersza Skoworody: „Dla każdego miasta jego zwyczaje i prawa. Dla każdej głowy, odrębne myśli. Dla każdego serca jedna miłość. Dla każdego podniebienia własny smak.” Zawieszona pomiędzy nocą a dniem, poezja T.S. Eliota stanowiła inspirację dla Marcina Bortnowskiego. W kompozycji Zanim ranek nadejdzie autor nawiązał dialog z poematem The Dry Salvages z „Czterech kwartetów” Eliota. Tę nokturnową część programu dopełni nocna podróż somnambulika po wielkim mieście opisana w wierszach Mariny Cwietajewej. Po nie z kolei sięgnął Mikhail Bronner tworząc czteroczęściowy cykl Insomnia. Solowy koncert Macieja Frąckiewicza zamknie utwór powracający do brutalności – tym razem na wskroś cielesnej. W kompozycji Flesh Rebecca Saunders zastosowała nie tylko rozszerzone techniki wykonawcze, ale także angażuje akordeonistę do prezentacji fragmentu ostatniego rozdziału Ulissesa Jamesa Joyce’a – wewnętrznego monologu Molly Bloom. W Wielkiej Synagodze odbijające się od białych ścian i polichromii fale dźwiękowe oraz wizualizacje autorstwa Saskii już przepełnione historiami, nasiąkają tym miejscem. Trudno wyobrazić sobie lepszy początek Festiwalu.

II.
data:
19.08.23
godz. 11:00
miejsce:
Pawilon Włoski w Ogrodach Pałacu Branickich w Białymstoku
Koncert dla dzieci "Najkrótsza Droga do Chin"

Chang Qinke - śpiew Piotr Łabanow - chińskie instrumenty ludowe Paweł Kowalski - instrumenty perkusyjne Joanna Lalek - prowadzenie i śpiew
Znamy czarodziejski sposób, aby w ciągu chwili znaleźć się w dalekiej azjatyckiej krainie - to pięć magicznych dźwięków tradycyjnej muzyki chińskiej, z których tworzyć można współczesne melodie. Pentatonika - mistyczna skala chińska od niepamiętnych czasów związana była z kosmologicznym pojmowaniem świata. Kolejnym dźwiękom tej skali przypisywane są porządki odpowiadające stronom świata, porom roku, kolorom, planetom, emocjom. Mamy także opartą na nich wesołą i rytmiczną, polską piosenkę.
III.
data:
20.08.23
godz. 18:00
miejsce:
Podlaski Instytut Kultury
„Dualabilis”
Rafał Łuc i Maciej Frąckiewicz - akordeony
Marta Śniady - realizacja warstwy elektronicznej

Maciej Szupica - wizualizacje
Wojciech Blecharz 3rd Phase
Mikołaj Majkusiak Chorał i Fantazja
Paweł Hendrich Dualabilis (+ live electronics)
Cezary Duchnowski Passacaglia in Between (+ live electronics) (prawykonanie)
Oxana Omelchuk …die Bäume wachsen in dem Himmel nicht.. (prawykonanie wersji na dwa akordeony)
Tomasz Jakub Opałka Crossroads
Andrzej Krzanowski Nokturn

Po koncercie zapraszamy na spotkanie artystów i publiczności, które poprowadzi dziennikarz Drugiego Programu Polskiego Radia Andrzej Cezary Zieliński.

*bezpłatne bilety wstępu do odebrania w Spodkach PIK pon-pt 8-15 lub przed koncertem


Program koncertu łączy nowe ze starym – akustyczne brzmienie z wykorzystaniem nowych technologii. Z jednej strony barokowe wzorce, meandrują pomiędzy harmoniką dur-moll dochodząc do jej granic, z drugiej - całość spaja dualistyczna relacja pomiędzy muzycznymi światami – akustycznym i elektronicznym, zapisanym a improwizowanym. Na sam początek zabrzmi fragment głośnej opery Wojtka Blecharza Transcryptum. Kompozycja na pograniczu performance’u została napisana nie tyle dla Teatru Wielkiego Opery Narodowej a na Teatr Wielki Operę Narodową. Cała akcja działa się w pomieszczeniach technicznych, olbrzymich zapleczach, windach, zaułkach budynku przy pl. Teatralnym. Pomiędzy nimi przemieszczała się publiczność. W różnych nietypowych miejscach czekali na widzów muzycy – czasami nawet na korytarzach, jak w przypadku utworu, który rozpocznie koncert – 3rd Phase. Tu znów muzyka i przestrzeń stworzą jedną całość. Proszę zwrócić uwagę na bezlitosny metronom. To wcale nie ułatwienie, a kolejny gracz tego spektaklu. Po Blecharzowskiej burzy nastąpi ascetyczny Chorał i fantazja Mikołaja Majkusiaka. Podobnie jak w dawnej formie, tak i tu następuje zestawienie dwóch kontrastujących acz wynikających z siebie części. Pierwsza tradycyjnie spokojniejsza, wykorzystuje głębię niskiego brzmienia akordeonów. Druga natomiast wewnętrznie rozedrgana oparta została na jednym schemacie dźwiękowym, powtarzanym w niewielkich opóźnieniach przez cztery ręce wykonawców. Podobną kontrastująco-przenikającą bipolarność można odkryć w większości kompozycji tego programu. Chociażby w utworze Dualabilis Pawła Hendricha, w którym dualistyczna jest relacja pomiędzy warstwą akustyczną a elektroniką, kompozycją a improwizacją, często również pomiędzy samymi rywalizującymi ze sobą, lub uzupełniającymi się muzykami oraz ich instrumentami. Sama materia muzyczna zestawiana jest tu na zasadzie odrębności i niezależności lub komplementarności. Nie tylko jednak wewnętrznie – dualistyczne cechy wykazuje również forma zewnętrzna podzielona na sekcje, które są między sobą spolaryzowane – stanowią swoje przeciwieństwo jako odrębne zjawiska dźwiękowe ukształtowane według odmiennych typów narracji. Polaryzacja, kontrastowość – to mogłyby być słowa-klucze nie tylko tego programu, ale także dużej części twórczości Cezarego Duchnowskiego. Kompozytor ten nie potrzebuje map by poruszać się po muzyce minionych wieków. Z drugiej strony jednak ekstremalnie i bezkompromisowo (nierzadko z humorem) przeczesuje nowe rejony brzmieniowe muzyki. W premierowym wykonaniu jego Passacagli in beetween usłyszą Państwo zarówno nawiązanie do formy barokowej, akcenty harmoniczne systemu dur-moll, jak i mocno schromatyzowane jego rozsadzanie – oddalające nas znacznie od centrów tonalnych. Będzie też syntezatorowy śpiew, w którym tak lubuje się Duchnowski. Gdzieś pomiędzy podobnymi światami plasuje się utwór białoruskiej kompozytorki mieszkającej w Niemczech – Oxany Omelchuk. Jej  …die Bäume wachsen in dem Himmel nicht utrzymane jest brzmieniowo zdecydowanie bliżej muzyki dawnej niż miało to miejsce w przypadku kompozycji Duchnowskiego. To nie zarzut. Bo dualizm Omelchuk – na pograniczu punktualizmu i liryczności równie mocno burzy od wewnątrz polifonię i homofonię. Jednak w zupełnie inny sposób. Będziemy światkami premiery tego utworu w wersji na dwa akordeony. Premiera kompozycji Crossroads Tomasza Jakuba Opałki miała miejsce przeszło 10 lat temu, a zamówiona została przez samego Macieja Frąckiewicza. Skonstruowana została zatem niejako pod wymiar dzisiejszych wykonawców. Wirtuozeria, miesza się tu z eksploracją brzmieniowych możliwości akordeonu. Podobno to właśnie na rozstajach dróg ambitni muzycy zawiązywali pakt z diabłem. Zdaje się, że by wykonać Crossroads, takowy cyrograf trzeba było podpisać. Całość zwieńczy Nokturn ojca współczesnego polskiego akordeonu – Andrzeja Krzanowskiego. To kompozycja wewnętrznie skontrastowana – z jednej strony nieruchoma, zastygła, ale również lekko rozedrgana delikatnymi tremolami. Jestem pewien, że ten utwór, z ludową kołysanką wplecioną w partyturę, rozbudzi Państwa ciekawość i chęć odkrycia twórczości Krzanowskiego. Można ją zaspokoić sięgając po album Andrzej Krzanowski Reliefs, za który Maciej Frąckiewicz nagrodzony został nagrodą Fryderyka.

IV.
data:
25.08.23
godz. 19:00
miejsce:
Biała Synagoga w Sejnach
„…mislio bi čovek: zvezde”
Maciej Frąckiewicz - akordeon
Milica Đorđević …mislio bi čovek: zvezde
Norbert Palej Widzenia
I. Wizja św. Małgorzaty Marii Alacoque
II. Wzgórze Marii
III. Cud słońca
Jan Krutul Kun malpeza vaporo
Olexandr Shchetynsky Fsakomu horodu
Marcin Bortnowski zanim ranek nadejdzie
Mikhail Bronner Insomnia. Cztery wiersze Mariny Cvetaevej
I. W dużym mieście...
II. I znowu okno
III. Dialog Hamleta z sumieniem
IV. Oni uważnie słuchają...
Rebecca Saunders Flesh

Dominującym pejzażem dźwiękowym Białej Synagogi w Sejnach jest przejmująca cisza. Cisza tych, którzy nie wrócili. Puste echo nieobecnych. Tak głośne, że każdorazowo wnika w brzmiącą w tej przestrzeni muzykę. Program wybrany przez Macieja Frąckiewicza zdaje się stanowić kontrapunkt do tego miejsca. A nawet szerzej – nawiązuje do tkanek głębokich, w które wrośnięta jest Biała Synagoga – wielokulturowość, wielojęzyczność, sąsiedztwo, wojna, sacrum i profanum, pamięć i zapomnienie. Wszystko to artysta wydobędzie z jednego instrumentu o prawie nieograniczonych możliwościach wyrazowych. Całość otworzy …mislio bi čovek: zvezde Milici Djordjević. Serbska kompozytorka miała 15 lat gdy na jej Belgrad spadały nocą bomby zrzucane z samolotów NATO. Tytuł kompozycji: „…można by pomyśleć: gwiazdy” opisuje te wydarzenia z dziecięcą łagodnością, muzyka wręcz odwrotnie – sięga po dosadne środki wyrazu. Ta brutalność zestawiona zostanie następnie z pełnowymiarowym sacrum. Norbert Palej w Widzeniach porusza się między chorałem, barokową polifonią, hymnem, a uduchowionym minimalizmem. Swoją kompozycję podzielił na trzy części: 1.Wizja św. Małgorzaty (inspirowana obrazem Brata Alberta), 2. Wzgórze (odnoszące się do objawień w irlandzkim Knock) oraz 3. Cud (na pamiątkę fatimskiego cudu Słońca). Sacrum, może nawet o rodowodzie sprzed 966 roku, oddane zostanie również w utworze Kun Malpeza Vaporo Jana Krutula. Jak pisze jej autor: „Kompozycja sięga do korzeni białostockich i podlaskich tradycji. Tytuł w esperanto nawiązuje do słowiańskich rytuałów oczyszczenia. Współcześnie także poszukujemy oczyszczenia zarówno ciała, jak i duszy. Poszukujemy nici łączącej nas z naturą. Dotykamy jej piękna i na nowo pragniemy stać się jej częścią” Spójność i jednoczesne wewnętrzne zróżnicowanie programu, jak po nitce poprowadzi nas na wschód – do krótkiego utworu ukraińskiego kompozytora Alexandra Shchetynskiego. Jego Fsyakomu horodu (For Every City) oparte zostało na melodii filozofa, kompozytora, poety – Hryhorija Skoworody. Wykonawca w trakcie poszczególnych fraz będzie bezgłośnie powtarzał fragmenty z wiersza Skoworody: „Dla każdego miasta jego zwyczaje i prawa. Dla każdej głowy, odrębne myśli. Dla każdego serca jedna miłość. Dla każdego podniebienia własny smak.” Zawieszona pomiędzy nocą a dniem, poezja T.S. Eliota stanowiła inspirację dla Marcina Bortnowskiego. W kompozycji Zanim ranek nadejdzie autor nawiązał dialog z poematem The Dry Salvages z „Czterech kwartetów” Eliota. Tę nokturnową część programu dopełni nocna podróż somnambulika po wielkim mieście opisana w wierszach Mariny Cwietajewej. Po nie z kolei sięgnął Mikhail Bronner tworząc czteroczęściowy cykl Insomnia. Solowy koncert Macieja Frąckiewicza zamknie utwór powracający do brutalności – tym razem na wskroś cielesnej. W kompozycji Flesh Rebecca Saunders zastosowała nie tylko rozszerzone techniki wykonawcze, ale także angażuje akordeonistę do prezentacji fragmentu ostatniego rozdziału Ulissesa Jamesa Joyce’a – wewnętrznego monologu Molly Bloom. W Białej Synagodze nie zachowały się oryginalne polichromie. Odbijające się od białych ścian i nazwisk fale dźwiękowe już przepełnione historiami, nasiąkają tym miejscem. Trudno wyobrazić sobie lepszą korespondencję sztuki i historii.

V.
data:
26.08.23
godz. 15:00
miejsce:
Muzeum Ikon w Supraślu
„Silhouetten/muzyczne zwiedzanie - Młode Talenty”
Józef Wajdzik i Mykola Syniahivskyi - akordeony
Władysław Zolotariow Ferapontow Monastyr
Sofia Gubaidulina Et Expecto
Staffan Mossenmark Wood Spirit
Jürgen Ganzer Silhouetten III
Mikołaj Majkusiak Kaprys no 2

Volodymir Runchak Suita no 1. Portrety kompozytorów, cz. IV Strawiński
Yaroslav Oleksiv Night in the Mountains Meadows
Ole Schmidt Toccata No.2
Alexander Shchetynsky Trauriges Lied
Camille Saint-Säens/F. Liszt/V. Horovitz/J. Szyszkin Danse Macabre

Silhouetten - muzyczne zwiedzanie to koncert Młodych Talentów, którzy symultanicznie na dwóch piętrach Muzeum Ikon w Supraślu zaprezentują swoje niezwykłe umiejętności muzyczne. Publiczność będzie mogła podziwiać te wspaniałą kolekcję ikon jednocześnie przysłuchując się muzyce Przestrzeń ta stanie stanie się świadkiem niezapomnianych dźwięków i emocji podczas Festiwalu "Muziko De Nia Tempo".

*wstęp w ramach biletu do Muzeum
VI.
data:
27.08.23
godz. 18:00
miejsce:
Aula UwB im J. Korczaka w Białymstoku
„Can you hear them...?”
Meccore String Quartet w składzie
Wojciech Koprowski - skrzypce
Aleksandra Bryła - skrzypce
Michał Bryła - altówka
Marcin Mączyński - wiolonczela

Maciej Frąckiewicz - akordeon

Maciej Szupica - wizualizacje
Krzysztof Penderecki Kwartet smyczkowy nr 3 "Kartki z niezapisanego dziennika"
Marcin Błażewicz Can you hear them? Shadows of memory…
Krzysztof Baculewski Punctum saliens (prawykonanie)
Aleksander Lasoń Eufonium

Na zakończenie pierwszego Festiwalu Muziko De Nia Tempo – po raz pierwszy w Białymstoku wystąpi Meccore String Quartet. Kwartet oklaskiwany i nagradzany na całym świecie dzielić będzie estradę z gospodarzem festiwalu Maciejem Frąckiewiczem. Będziemy mieli zatem do czynienia z kwintetem akordeonowym. Zanim jednak nastąpi połączenie sił wcześniej zabrzmi III Kwartet smyczkowy "Kartki z nienapisanego dziennika" Krzysztofa Pendereckiego. Oto co tuż przed premierą w 2008 roku mówił o tym dziele sam kompozytor: „To utwór autobiograficzny. Długo się wahałem czy nadać mu podtytuł, ale jednak się zdecydowałem na: „Kartki z nienapisanego dziennika”. To jest powrót do mojego dzieciństwa, ale nie wprost. Tym, co w tym kwartecie podane będzie wprost jest melodia, która pojawia się mniej więcej w dwóch trzecich utworu. I od tej pory przewija się przez kompozycję w różnych wariacjach. To melodia, którą mój ojciec grał na skrzypcach – był on moim pierwszym nauczycielem. Grał obsesyjnie. Fascynowała go szczególnie rumuńska muzyka ludowa. Słychać to w tym temacie. Trzeci kwartet jest kompozycją jednoczęściową, zachowaną trochę w formie ronda. Jej esencją jest ten temat vivace – obsesyjnie podawany w różnych wariantach.” Tę rumuńską, cygańską, huculską melodię – różnie ona bywa opisywana – rozpoznają Państwo bez problemu. To bardzo krótki motyw, który zainicjowany jest przez tercję małą – ona stanowi trzon tego tematu. Jak żywo zarówno w swojej materii, jak i w sposobie podawania, przetwarzania przypomina ustępy z kompozycji Dymitra Szostakowicza. Choćby jego muzyczny podpis „D-ES-C-H” (z tercją małą w centrum). Po tym utworze do Meccore String Quartet dołączy wirtuoz akordeonu – Maciej Frąckiewicz. Kwintet zacznie od kompozycji: „Can you hear them? Shadows of memory…” Marcina Błażewicza. Były kartki z nienapisanego dziennika, a tu będą cienie pamięci. Bardzo ciekawym jest zestawienie Pendereckiego z Błażewiczem. W tym utworze również usłyszmy echa muzyki ludowej, tradycyjnej. Tym razem jednak z naszej szerokości geograficznej. Intensywny puls, w którym łatwo można się zatracić stanowi podstawę dla repetycyjnie przedstawianych motywów. Bez trudno odnajdziemy w nich wzorce chociażby krakowiakowo-góralskie. Nie jest to jednak puste przeniesienie kolbergowskich melodii, a synteza najróżniejszych wpływów, która stała się podstawą języka Błażewicza. Zdaje się, że kompozytor wybijając z narracji znane nam zabiegi melodyczne, czy struktury harmoniczne nawiązujące do folkloru, puszcza do nas oko. Jak wirtuoz-improwizator, który podany na kilka sekund znany temat, w jednej chwili zmienia w zapierający dech w piersiach popis erudycji i umiejętności technicznych. Puctum saliens – tytuł kolejnej kompozycji, przez Arystotelesa stosowany był w kontekście oznaczenia bijącego serca embrionu ptaka w jajku. Owe punctum saliens było pierwszym widocznym ruchem nowego życia. Dlatego właśnie znacznie tego sformułowania zostało metaforycznie rozszerzone i określa również punkt początkowy, źródło, esencję, meritum. Punctum saliens Krzysztofa Baculewskiego na akordeon i kwartet smyczkowy zabrzmi tego wieczora po raz pierwszy, przed nami premiera. Oto kilka słów od kompozytora: "Skomponowany in tempore belli [w czasie wojny - przyp. red.] kwintet na akordeon, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę utwór ma dość dramatyczny w tradycyjnym tego słowa rozumieniu przebieg z wyraźną fazą narastania napięcia, kulminacji i zakończenia. To z jednej strony aluzja do najbardziej zakorzenionej formy muzycznej, z drugiej zaś – do wydarzeń zewnętrznych, które w zasadzie nie mają wpływu na język dźwiękowy, ale ich piętno może się odciskać w materii i ekspresji. Nie należałem nigdy do tych, którzy chcieliby dokonywać dosłownego tłumaczenia na język dźwiękowy inspiracji spoza muzyki. Jednak w tym wypadku i taka egzegeza nie jest niemożliwa." Koncert zamknie Eufonium na akordeon i kwartet smyczkowy Aleksandra Lasonia – pierwszy utwór kompozytora stworzony właśnie na ten skład instrumentalny. Kompozycja, która do tematu podchodzi zupełnie inaczej niż to miało miejsce u Baculewskiego, Pendereckiego czy Błażewicza. Bo i zupełnie inny jest język muzyczny Lasonia. Charakterystyczne glissanda, płynnie zmieniają harmonikę utworu. W pierwszej części nadając jej momentami wręcz liryczny charakter. W kolejnych ogniwach rola, funkcja i zakres glissand zmieniają się – czasami na bardziej sonorystyczny, czasami podkreślający rytmikę. Podsumowaniem idei, które kompozytor pragnął zawrzeć w utworze mogą być, często cytowane przez niego słowa: „Ta muzyka łączy intensywność uczuć z doskonałością nowego rozumienia formy, wyraża się w niej wola życia, radość i odpowiedzialność… Przechowuje i zapisuje czas obecny. Wznieca wewnętrzne światło i prostotę, odrzuca destrukcyjne rozedrganie, odrzuca teoretyczne rozważania o istocie, nie godzi się na łamanie piękna i ”niezłamywalnej" natury człowieczej. Eufonia. Symfonia zespołu kameralnego. Naturą tej muzyki jest bycie, ale nieokreślone."
Po koncercie zapraszamy na spotkanie artystów, kompozytora i publiczności, które poprowadzi dziennikarz Drugiego Programu Polskiego Radia Andrzej Cezary Zieliński.

*Bilety 30 zł/20 zł

Wstęp wolny dla uczniów i studentów szkół i uczelni artystycznych (za okazaniem ważnej legitymacji przy wejściu).

„Prawykonanie utworu Baculewskiego Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca”

ARTYŚCI

Maciej Frąckiewicz
akordeon
Maciej Szupica
wizualizacje
Rafał Łuc
akordeon
Marta Śniady
realizacja warstwy elektronicznej
Saskia
wizualizacje
Józef Wajdzik
akordeon
Mykola Syniahivsky
akordeon
Meccore String Quartet
kwartet smyczkowy

PARTNERZY I SPONSORZY

Mecenasi:
Partnerzy:
Patronaty medialne:
 
 

O FUNDACJI

Celem Fundacji Armonia dell’arte jest podejmowanie dalszych działań na rzecz rozwoju i popularyzacji muzyki klasycznej w kraju i za granicą, ochrona dóbr kultury i dziedzictwa narodowego, promocja kultury a w szczególności muzyki polskiej, wspieranie utalentowanych kompozytorów, instrumentalistów, zespołów kameralnych oraz orkiestr, jak również polskiego szkolnictwa muzycznego i edukacji muzycznej.

Do najważniejszych zadań z dotychczasowej działalności należą:

1. Nagranie i wydanie płyty z polskimi duetami akordeonowymi wykonanymi przez Macieja Frąckiewicza i Rafała Łuca (grudzień 2019)

2. Produkcja na zlecenie PWM/Anaklasis płyty ze wszystkimi Reliefami Andrzeja Krzanowskiego, wśród wykonawców Joanna Freszel, Marcin Zdunik, Lutosławski SQ, Arkadiusz Bialic, Leszek Lorent i Maciej Frąckiewicz (grudzień 2020).

3. Fundacja zrealizowała wiele zadań w ramach programu „Zamówienia Kompozytorskie” Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca; Zamówione zostały nowe kompozycje u: Edwarda Sielickiego (2019 - Sonata na akordeon solo) Krzysztof Meyera (2019 - Quasi Una Sonata na gitarę i akordeon) Mikołaja Góreckiego (2022 - Koncert na akordeon i orkiestrę) Aleksandra Lasonia (2022 - Eufonium na akordeon i kwartet smyczkowy.

W powyższych wydarzeniach brali udział Maciej Frąckiewicz, Łukasz Kuropaczewski, Orkiestra Kameralna Filharmonii Narodowej oraz Meccore String Quartet. Fundacja przy realizacji tych wydarzeń współpracowała m.in z Filharmonią Narodową w Warszawie, Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu, NOSPR w Katowicach, Fundacją Przypływ Kultury czy Southwest University w Chongqing w Chinach.

4. Fundacja współprodukowała koncerty, wykłady oraz lekcje mistrzowskie Macieja Frąckiewicz na festiwalu Warszawska Jesień, nagrań dla TVP Kultura, festiwalu Sacrum Profanum w Krakowie, festiwalu MMMM 2.1 w Stalowej Woli, na Akademii Muzycznej w Katowicach czy Akademii Muzycznej w Gdańsku

5. Fundacja zorganizowała Akordeonowe Kursy Mistrzowskie z Maciejem Frąckiewiczem w Pałacyku pod Jodłami w Piasecznie oraz w Domu Pracy Twórczej w Radziejowicach - do tej pory odbyły się cztery edycje (2x w sierpniu 2020, w sierpniu 2021 oraz w lutym 2022)

Przez najbliższe lata planujemy realizować nasze cele poprzez organizowanie i współorganizowanie wydarzeń artystycznych, w tym Festiwalu Muziko de nia tempo w Białymstoku, wspieranie nagrań płytowych oraz promocję utalentowanej artystycznie młodzieży.

Copyright © 2024 Muziko de nia tempo
WSTĘP WOLNY*